CRUISE TO THE EDGE 2025

Hier zijn mijn ervaringen van dit spectaculaire evenement.

Dag 1: vrijdag 4 april

Na 3 dagen te hebben doorgebracht in Miami is het op vrijdag 4 april eindelijk zover. De start van het “Cruise To The Edge” spektakel!
De ontvangst is op Deck 7: The Atrium, waar we worden verwelkomd met een lekker ijskoud biertje! De driekoppige band uit Israël: Marbin staat dan al op het podium te spelen. Daar begint het eerste van zeer vele kippenvelmomenten!
Tijd om onze hut op te zoeken. Op de trappen bij de liften lopen we Nick Beggs (o.a. Trifecta, The Beggs Sisters, Steven Wilson Band, Fish On Friday) tegen het lijf. Zoals altijd is hij weer lekker maf en neem ik mijn eerste promo’s met hem op voor MPR.
Het mooie van 6 dagen op een cruiseschip bivakkeren is dat je er niet zomaar af kunt, dat geldt niet alleen voor ons muziekliefhebbers maar vooral ook voor de muzikanten en hun familie. Je komt ze dan ook echt overal tegen, soms struikel je bijna over ze.
Als eerste spot ik op het buitendek Adam Holzman (o.a. Trifecta, Steven Wilson Band) en Jane Getter. Gezellig even een praatje maken en promo’s opnemen. Ze blijken dus al ruim 30 jaar een stel te zijn, ik had geen idee!
Tafel verderop zit Jonas Reingold (o.a. Karmakanic) met zijn 20 jaar jongere vriendin. Hij is Zweed, zij is Duitse en hij woont dus in Oostenrijk. Klinkt allemaal heel logisch. Promo’s opnemen en foto's maken.
Dan wordt het tijd om naar het Pool Deck (12) te lopen voor het 1e optreden van Saga uit Canada. Even na 16:00 uur begint de band te spelen en even later begint het schip te varen en verlaat de haven van Miami.
Terug naar het buitendek waar we een deel van de familie Pendragon treffen. Nick & Rachel Barrett en Clive Nolan. Een gezellig onderonsje met het maken van de promo’s met Nick. Ook goed gesprek met Clive Nolan o.a. over de release van het tweede album van Imaginarium. Na wat promo’s met Clive wordt het tijd voor het 2e optreden op het Pool Deck: The Von Hertzen Brothers uit Finland, één van de vijf Europese bands uit de stal van Rob Palmen van Glasville Music, die op het schip gaan spelen, die andere 4 zijn: Riverside, Pure Reason Revolution, Gazpacho en Temic.
De mannen van The Von Hertzen Brothers maken er een mooi spektakel van, het publiek lijkt deze redelijk in Amerika onbekende band direct in hun armen te sluiten. De reacties zijn geweldig. Ook Rob Palmen heeft enorn genoten. Met hem klets ik over de organisatie van de Midsummer en Midwinter Festivals. De moeite die het soms kost om de juiste bands te kunnen vangen. Als CEO van Glasville Records en (mede)organisator van genoemde festivals, is dit inmiddels al 10 jaar zijn beroep. Dan schuift ook Annicke Shireen van Pure Reason Revolution bij ons aan. Met haar praat ik over haar rol bij de band als vervangster van Chloe Alper. Annicke heeft haar eigenlijk nooit ontmoet en kan zich prima vinden in haar rol als zangeres en toetsenist. Ik geef aan dat veel fans vooral in het begin liever Chloe wilden zien en horen. Volgens Annicke wordt een wissel van dames bij een band zwaarder gewogen dan met de heren. Maar inmiddels zijn we blij met Annicke bij PRR!                 Op Deck 13 kan je in de rij gaan staan voor de optredens in de Spinnaker zaal. Een grote, enigszins lage zaal met vele loungebanken en luie stoelen. De rij is lang voor het optreden van Karmakanic aldaar, Toch kunnen we het optreden nog volledig meemaken. Karmakanic, de band van bassist Jonas Reingold heeft voor deze gelegenheid een stel klasbakken om zich heen verzameld. Op gitaar: Randy McStine (o.a. McStine & Minnemann, In Continuum, Porcupine Tree, Steven Wilson Band…ook in 2025!!). Op drums: Craig Blundell (o.a. Steven Wilson Band, Frost*, Steve Hackett Band), Casey McPherson op vocals (o.a. Alpha Rev, Flying Colors)en de vaste toetsenist van Karmakanic: Lalle Larsson. Het optreden is geweldig, een bijzonder hoog niveau. Het publiek is laaiend enthousiast.
Terug naar Pool Deck waar inmiddels Kyros hun 1e show afwerkt. De band die jaren geleden hun naam Synaesthesia moest veranderen. Ooit gezien op Night Of The Prog Festival in 2014 en later nog in de Boerderij in Zoetermeer als jonge talentvolle honden met Shelby Logan Warne als frontman, zanger en toetsenist. Sindsdien niet veel meer vernomen van Kyros, de band heeft geen management of platencontract. Op het podium van het Pool Deck staat o.a. een opvallend kleurrijke vrouwelijke verschijning als zangeres en toetsenist. Blijkt dat Shelby tegenwoordig als dame door het leven gaat. Het optreden is spectaculair mede door haar enthousiaste rol en haar talentvolle collega’s.
Vlak voordat Kyros is afgelopen loop ik nog even de Spinnaker binnen, om te kijken of ik nog wat artiesten kan treffen. En ja hoor, als eerste was Steve Hackett van plan de zaal te verlaten, niet zonder een promo te hebben ingesproken. Daarna wil Randy McStine met gitaarkoffer de tent verlaten, ook die komt niet ongemerkt langs mijn opnameapparaat. Craig Blundell staat te kletsen met zijn drum collega Marco Minnemann (o.a. The Aristocrats, McStine & Minnemann, The Mute Gods, The Sea Within). Beide zijn goed voor de nodige promo’s, zodat mijn bezoek zeer succesvol blijkt te zijn. Op de loungebank ontmoet ik mijn Deense uit Kopenhagen afkomstige progstel Martin & Liz, ooit leren kennen tijdens ProgDreams Festival in de Boerderij in Zoetermeer. Met z’n vieren lopen we naar het Stardust Theater op Deck 6, waar we de laatste 4 nummers van Haken nog meemaken. Een prachtige afsluiter van een geweldige eerste dag….wordt vervolgd…

Dag 2: zaterdag 5 april

Naast alle heerlijke concerten kun je in het Atrium ook genieten van Q&A, de bands en artiesten worden daar aan de tand gevoeld met vragen uit het publiek met daarop de mooiste en interessantste antwoorden. Zo ben ik wat vroeger opgestaan om de Q&A met Trifecta mee te maken. Het trio Adam Holzman, Craig Blundell en Nick Beggs vertellen dat Trifecta is ontstaan tijdens de soundchecks van de Steven Wilson concerten. Steven zelf heeft een hekel aan soundcheck dus die is binnen 3 minuten alweer verdwenen. De heren muzikanten willen verder opwarmen en jammen zo allerlei ideeën bij elkaar, waar Trifecta uit voortgekomen is. Mooi verhaal toch?
Anne-Marie attendeert me op het buitendek dat 2 tafels verderop Michael Sadler (Saga) zit te ontbijten. Dit is mijn kans om na jaren (stalken) eindelijk contact te maken met hem. En hij is super aardig en behulpzaam bij het maken van de promo’s. Mooie verhalen delen over hoe lang we al liefhebber zijn en de vele concerten die we hebben gezien. Michael Sadler heeft zo zijn eigen problemen. Er is ruim een half jaar geleden spierkanker geconstateerd en daarvoor is hij behandeld. Hij beweegt zich voort in een rolstoel om zijn krachten te sparen voor op het podium. Want daar is niets te merken, nog altijd zeer beweeglijk en nog steeds dat fantastische stemgeluid.
Inmiddels is het supertrio D’Virgilio, Morse en Jennings begonnen op Pool Deck, de opkomende harde wind had het optreden vertraagd. De wind speelt toch wel parten bij het concert, maar dat maken de heren bij hun tweede show op het Pool Deck meer dan goed. Het trio wordt bijgestaan door de “hulpjes” bassist Randy George en toetsenist, in Cuba geboren, Bill Hubauer beide leden van de Neal Morse Band. Snel naar het Atrium om nog wat van de Beggs Sisters te zien. Nick Beggs met zijn dochters Willow en Lula zijn helaas al aan het opruimen. Gelukkig zie ik Steve Hackett nog lopen om nogmaals een promo op te nemen, de eerste was mislukt. Terug op het buitendek liep Fernando Perdomo (o.a. Dave Kersner Band) langs. Hij schuift spontaan aan voor de nodige promo’s. Hij is samen met zijn vrouw en minder uitgelaten en druk dan 2 jaar geleden in Reichenbach bij het ArtRock Festival aldaar. Soms is het best irritant voor de artiesten om gestoord te worden, vooral als ze nog aan het eten zijn, laat ik ze liever met rust. Maar in het buffetrestaurant loopt dan Jim Gilmour (Saga) met zijn lunchbordje rond. Blijkbaar tegen zijn zin toch een fijne promo opgenomen.
Dan is het tijd voor het eerste optreden van Pure Reason Revolution op Pool Deck. De britse band van Jon Courtney bestaat op dit podium uit de helft Nederlanders. Want naast Annicke Shireen is ook gitarist Ingo Jetten van de partij. De sfeer is prima, het optreden wederom geweldig en voor de vele aanwezigen, vooral Amerikanen is PRR geen bekende band, maar daar is wel een einde aan gekomen, de reacties waren geweldig. Gelijk maar even door naar de Spinnaker zaal waar Beardfish begonnen is met hun eerste optreden. Het is er vol en druk dus na 2 nummers lekker aan de lunch gegaan. Op het Pool Deck het begin van het optreden van de Dave Kersner Band meegemaakt. Hij werd bijgestaan door o.a. Fernando Perdomo en “mrs PinkFloyd”: Durga McBroom. Maar dan moeten er keuzes worden gemaakt! Dan toch voor de tweede keer naar The Von Hertzen Brothers op het veel kleinere podium van de Spinnaker. Een compleet andere set, heavy, snel maar wederom weergaloos! Goh, wat kan ik genieten van deze Finse band. Ook het publiek ging helemaal uit z’n dak, vooral bij het laatste nummer “Peace Patrol” waar je lekker kunt meebleren. Tijd voor een lekkere maaltijd voordat IQ met hun eerste optreden begint op Pool Deck.        Na 2 nummers richting het prachtige Stardust Theater waar het wachten is op het 1e Riverside concert. De “grotere” namen spelen ook twee keer maar om iedereen de kans te geven heb je 2 kleuren badges: groen en rood. Wij hebben groene badges met gereserveerde stoelen in de zaal. Ik heb Riverside wel veel gezien de afgelopen 2 jaar maar gelukkig spelen ze een verrassende set met langere oudere nummers en wat van het nieuwe album: IdEntity. Daarna nog even relaxen op het buitendek. Jim Gilmour loopt langs, enigszins neerslachtig, ik spreek nog even aan. Hij maakt vermoeide indruk, ziet er tegenop om over 2 dagen pas om middernacht te moeten spelen met Saga!  Toch wel een fijn gesprek.
Tijd voor de laatste Heineken voor 9 dollar (klein blikje!!) en een rood wijntje voor slechts 12 dollar…in het Atrium met Late Night Live waar allerlei onbekende artiesten samen de mooiste progsongs ten gehore brengen. Mooi om deze memorabele dag mee te besluiten!

Dag 3: zondag 6 april

Bij het ontwaken is het cruiseschip al voor anker gegaan in de haven van Puerto Plata - Dominicaanse Republiek. We hebben een rondtour geboekt. De excursie begint om 10:15 uur en duurt tot 14:00 uur. Helaas is het pas na half 3 dat we terug zijn op het schip. 14:15 is Big Big Train begonnen in het Stardust Theater met hun eerste show. Uiteindelijk hebben we besloten met pijn in het hart BBT over te slaan en hopen dat we nog een 2 kans krijgen later. Na de lunch tegen 15:00 uur naar Pool Deck voor het eerste concert van Pendragon. Iets over half 5 begint Pendragon en even later vaart de Norwegian Gem uit de haven van Puerto Plata. Opnieuw een bijzonder moment. Het waait nog wel aardig en de band gaat daar blijkbaar enigszins onder gebukt. Nick Barrett speelt af en toe slordig, dan kijkt hij Clive Nolan aan en dan weet je het al, hij heeft het niet naar zijn zin qua techniek. Het publiek is er niet minder enthousiast om. Na afloop een goede plek zoeken voor het optreden van Gabriel Agudo in de Spinnaker zaal. Deze Argentijnse muzikant heeft zich voor de optredens op de Cruise omringd met de volgende toppers: Eric Gilette op gitaar, Bill Hubauer op toetsen, Randy George op bas en Jimmy Palagrossi op de drums. En dat is zeker de moeite waard, opnieuw een heerlijke uurtje prog waarvan ik eigenlijk niet een nummer herkende.
Terug naar Pool Deck want daar is het Noorse Gazpacho bijna klaar met de soundcheck. Hun optredens zijn altijd prettig met het bekendere werk zoals: Inside Out en alle drie delen van Tick Tock. Na een fijn dineetje en wat relaxen opnieuw naar Pool Deck voor het eerste feestje van de Aussies van Caligula’s Horse gaat beginnen. Ik heb ze destijds in Valkenburg gezien bij MidSummerProg en toen ook een T-shirt van ze gekocht. Nu snap ik ook weer waarom, het optreden was massive!! Wat een energie, wat een muzikanten en wat heeft die zanger Jim Grey een geweldige strot en ook nog een flinke dosis humor. Het publiek gaat volledig uit hun dak. Dat is genieten. Na alfoop schuif ik boven bij de bar aan bij Anne-Marie die gezellig zit te kletsen met Dammes Nienhuis. Samen wat gedronken en mooie verhalen over zijn werk als technicus bij Pendragon, IQ en Big Big Train. Dan is het bijna bedtijd, maar niet voordat we nog een laatste borrel drinken in het Atrium bij Late Night Live, waar diverse onbekende muzikanten o.a. Sledgehammer van Peter Gabriel perfect coveren.Vandaag weinig tijd voor de promo’s met de artiesten, dus morgen wordt het aanpoten!!  Zin in!

Dag 4: maandag 7 april

Nou, hou je maar vast, dit wordt mijn dag vandaag, dromen komen uit!
Voor 9 uur schuif ik met een ontbijt het buitendek op. PromoTime! Mikko von Hertzen is het eerste slachtoffer van mijn Tascam Recorder! Wat een vreselijk aardige vent is dat. Vervolgens zit Rikard Sjöblom van Beardfish en Big Big Train gezellig met vrouw en kind te genieten van de ochtendrust, tot ik aanschuif en Rikard zoals altijd enthousiast meewerkt. Omdat de opnamen van Adam Holzman op dag 1 zijn mislukt, vraag ik hem of hij het nogmaals wil inspreken, dat gaat goed, maar het duurt hem blijkbaar iets te lang en raakt wat geïrriteerd. Hij staat op van de tafel en loopt weg…ja het leven van een prog journalist gaat niet altijd over rozen. Ook Rob Aubrey, de professionele technicus uit Engeland doet ook gezellig mee aan wat bijzondere promo’s voor iets speciaals van MPR, wat? Daar kan ik nog niets over vertellen!
Ik haast mij vervolgens naar het Atrium waar D’Virgilio, Morse & Jennings gaan beginnen met hun Q&A. Ik zie één van mijn idolen: Neal Morse achter de coulissen en loop naar hem toe. Hij belooft me om na de Q&A samen te komen voor de opnamen. Heel spannend! Na afloop blijft Neal Morse achter het gordijn naast de stage alleen achter, ik ga naar binnen en we nemen samen de nodige promo’s op. En dan nog even een selfie met deze wereldartiest. Zo veel geduld, zo’n aimabele man, prachtig. Zijn verwachte laatste woorden zijn: “God be with you, my friend!” Mijn doelen zijn bereikt, mijn helden Michael Sadler en Neal Morse gevangen met mijn recorder! Die glimlach gaat vandaag niet meer van mijn gezicht! Ook ter plekke hebben Nick D’Virgilio en Ross Jennings ook nog even wat ingesproken. Even bijkomen op Pool Deck en genieten van het uurtje Moon Safari uit Zweden. Relaxte en sfeervolle prog. Zeker na de 2 laatst verschenen albums ben ik de band meer gaan waarderen. Snel door naar de Spinnaker zaal voor het 1e optreden van Temic, het project van ex-Haken toetsenist Diego Tejeida. Verder bestaat de band uit: Eric Gilette op gitaar, en 2 Noren: Simen Sandnes op drums en Fredrik Bergensen Klemp als vocalist. En die laatste maakt er alleen al een mooi feest van. Hij loopt zingend dwars door de zaal, het publiek vindt dat geweldig. Muzikaal klinkt het ook als een klok, maar wat wil je met zulke rasmuzikanten. Voor het optreden van Temic kom ik op het toilet de zanger en gitarist tegen. Heren, volgens mij moeten jullie aan het werk?!, Yeah yeah, we’re going! Het zullen de zenuwen zijn, zij lachen! Daarna tijd maar weer om lekker te lunchen op het buitendek. Ook spot ik Michael Holmes van IQ aan een tafel dus vraag ik hem om promo’s op te nemen. Maar hij staat op en loopt met mij naar binnen, te veel bijgeluiden vindt hij, we duiken achter een gordijntje waar alleen crew mag komen. Door de opening van het gordijn staan andere fans op hem te wachten en die vragen zich af wat wij daar aan het doen zijn, dat was echt bijzonder hilarisch. Michael Holmes neemt dus al zijn teken heel serieus, dat was lachen!   Ik heb genoeg gedaan om me even te verkoelen in het zwembad en de bubbelbaden, vanuit daar kon ik het optreden van Trifecta volgen, je weet wel van het trio Holzman, Blundell, Beggs. Typerende Jazz/Fusion waar je van moet houden. Na het ombouwen speelt bij redelijk hoge temperatuur Caligula’s Horse hun tweede set. Voor mij persoonlijk net even iets minder als de dag ervoor, misschien ook vanwege de volle zon op het hoofd…na een half uur ben ik weggelopen, even afkoelen in de Spinnaker waar Gazpacho net was begonnen met hun tweede kunstje.
Paar nummers gekeken en geluisterd om daarna snel naar het Atrium te gaan om nog wat mee te pikken van Dave Cureton (IOEarth). Haken ging op het Pool Deck voor hun tweede optreden met de bekende strakke stijl. Iets meer bekendere nummers dan in het Stardust Theater eerder op de Cruise. De vermoeidheid begint dan wel toe te slaan dus wend ik mij tot de Stardust zaal waar ik voor het eerst ga kennis maken met nog een trio: The Aristocrats. Bestaande uit Guthrie Govan, Brian Beller en Marco Minnemann. Even een uurtje relaxen in de zachte theaterstoelen, even bijkomen van alle indrukken en emoties. Maar dat is lastig met de bizarre muziek van die toptrio. Wat een professionals die gasten, veel humor ook. En die Govan speelt viool op zijn gitaar en dat zonder strijkstok, bizar! Dan is de avond bijna voorbij en hebben we nog één optreden te gaan op een bijzonder laat tijdstip. Eigenlijk al dag 5, want om 24:00 uur betreedt Saga het podium van het Stardust Theater met hun tweede show. En dat is weer perfect zoals we gewend zijn van deze topband. De vraag is alleen, was dit het laatste optreden van Saga ooit? Later spreek ik drummer Mike Thorne in de jacuzzi. Zijn reactie is: “Ik heb elk concert het idee dat het wel de laatste zou kunnen zijn” Wie zal het zeggen? Bijna bedtijd, nog een laatste borrel en nababbelen met Arie Verstegen, dan hoor je nog eens wat nieuws, was een gezellig slot van deze zeer enerverende dag! Pfff, nog 1 dag voor de boeg, maar eerst kop in het kussen!

Dag 5: dinsdag 8 april

De laatste dag voor we morgen weer aanmeren in Miami. En er komen nog wat heerlijke optredens aan. Vlak voor we aan wal gaan voor een bezoek aan het eiland: Great Stirrup Cay, onderdeel van de Bahama’s, zie ik aan een tafel Riverside sterren: Mariusz Duda en Marciej Meller met hun partners. Ook Mariusz wil ik graag voor het opnameapparaat. Hij oogt ongeïnteresseerd, maar we gaan toch apart zitten om wat promo’s op te nemen. Dan blijkt hij bijzonder joviaal, vraagt van alles, vertelt van alles, kortom weer een geweldig moment.  Na onze eiland excursie terug aan boord voor het restant van PRR op Pool Deck. Vanwege technische problemen moeten ze helaas 2 nummers laten schieten, zo jammer voor deze getalenteerde band. Bij de lunch op het buitendek schuif ik aan bij Jan Henrik en John van Gazpacho, ook zij werken enthousiast mee aan mijn promo avontuur. Dan door voor het tweede deel van Pendragon, dit keer in het Stardust Theater waar deze band veel beter tot zijn recht komt. De gekozen set is fenomenaal, geluid perfect en Nick Barrett is ook veel gelukkiger dan op het buitenpodium. Uurtje vliegt voorbij, op deze laatste dag nog maar even genieten van het mooie weer in het zwembad. In de Jacuzzi kan ik prima genieten van de tweede ronde: D‘Virgilio, Morse & Jennings. Ook opnieuw weer geholpen door Bill Hubauer en Randy George. Wat een klasbakken bij elkaar, prachtige harmonische zanglijnen, streling voor de oren! Inmiddels zit in in de jacuzzi omringt door Mrs. Pink Floyd: Durga McBroom en Saga drummer Mike Thorne. Gezellig kletsen met die lui. Anne-Marie sleept mij mee naar de Stardust zaal voor Steve Hackett en zijn band. Persoonlijk ben ik geen echte Genesis-fan. Ik heb het 3 nummers uitgehouden, toen richting het buffetrestaurant voor de maaltijd
We lopen richting Pool Deck waar een laag water op staat. Blijkt zojuist een wolkbreuk te zijn geweest met een enorme hoosbui, hebben we niets van gemerkt. Temic staan klaar om te soundchecken maar misschien is de regen nog niet voorbij. We hebben ook via allerlei wegen geprobeerd om nog de tweede show van Big Big Train te kunnen meemaken. De enige kans is om ruim een uur van tevoren in de rij te staan waar 60 polsbandjes worden uitgedeeld. Daar hebben we niet echt veel zin in. We krijgen te horen dat Temic niet de slotact wordt op Pool Deck…maar….met medewerking van die fantastische Cruise-Crew wordt het optreden toch nog verplaatst naar het Atrium. Ons geluk bij een ongeluk, blijkt achteraf. De show van Temic in een volgepakt Atrium was weergaloos! Wat een geweldige manier om deze spectaculaire reis mee te eindigen. Aan boord hadden we geen internet, wifi was nogal kostbaar…toen we woensdag 9 april ‘s morgens wakker werden, hadden we weer bereik en kwamen de appjes en berichten binnen, waaronder die van Dammes van de avond ervoor: “Er liggen 2 bandjes voor jullie klaar voor Big Big Train”. Tja, keuzestress, die uiteindelijk ook wel weer goed heeft uitgepakt. Dan wordt het tijd om afscheid te nemen met wat geknuffel. Kort nachtje volgt, we moeten ontbeten en al om 8 uur van de boot af. We nemen een uber naar het vliegveld. Bij de Car Rental halen we onze Chevrolet Malibu op en vervolgen we onze reis door Florida. Maar de afgelopen 6 dagen blijven continu aan je voorbij flitsen.
Cruise to the Edge, bedankt voor deze ongelofelijke ervaring!

Kijk ook op de Facebookpagina